SO-DUO: Olga Zinovieva, sopraan en Sergey Smirnov, piano

30 september 2011, Russische Ambassade, Den Haag: SO-DUO: Olga Zinovieva, sopraan en Sergey Smirnov, piano. M. Moessorgski. De Kinderkamer; D. Sjostakovitsj. Satires, op.109; S.Rachmaninov. De Muze, De nacht is bedroefd, Hier is het goed, Zing, schoonheid, in mijn bijzijn niet.

Ik weet het, ik weet het: als je ooit ergens te voet bent geweest, reken er dan maar niet op dat de tram dezelfde weg rijdt. De tram in Den Haag wel te verstaan, ’s avonds, terwijl jij je in gezelschap van twee gasten bevindt die onder jouw begeleiding ruim op tijd naar het concert in de Russische ambassade hopen te komen.  

Geprezen zijn de platte schoenen, en de behulpzame fietsers… Na ruim twintig minuten sprinten door de ambassadewijk, buiten adem en lichtelijk in paniek bij de gedachte over gesloten deuren stormen we de juiste ambassade binnen. Wij zijn niet te laat, wij zijn niet eens de laatste! Mijn metgezellen zijn duidelijk opgelucht, ik ook: al na de tweede verkeerd ingeslagen straat zag ik hun vertrouwen in mijn oriëntatievermogen verdwijnen… 

Binnen is een warme zee van licht, vriendelijk geroezemoes in het Russisch-Nederlands-Engels, en zelfs nog een paar vrije stoelen bij de open tuindeuren. De warmte van de herfstavondlucht uit de tuin vermengt zich snel met de huiselijke warmte van de muzieksalon. Toeval of niet, maar het concert wordt met de vocale cyclus De Kinderkamer van Moessorgski geopend. Op dat moment kan ik me geen betere opening en geen betere plaats voor deze vocale scènes voorstellen. Gelukkig is er geen sprake van zoete sentimentaliteit of monotone recitatieven: de intonatierijke zang van Olga Zinovieva en de begeleiding van Sergey Smirnov zorgen ervoor dat de kleinste nuances van de spreekintonaties en dynamiek niet verloren gaan. Zinovieva zingt met warmte en genegenheid, haar elastisch buigzame stem vliegt moeiteloos van zacht gefluister tot hoog verontwaardigde beklaag. Haar acteertalent is overtuigend, ook de luisteraars zonder kennis van het Russisch wanen zich in de wereld van de kinderkamer, met zijn blije gebeurtenissen en teleurstellingen. Dit acteertalent komt weer van pas bij de sarcastische Satires van Sjostakovitsj. En de uitstekende dictie verhoogt het plezier van dat deel van het publiek dat de teksten van Sasja Tsjernyj over het lot van nazaten, voorjaarsdilemma’s en bebaarde criticus wel kan verstaan. De mooi ingetogen gezongen liederen van Rachmaninov herinneren ons weer aan een warme herfstavond, de sterren achter de tuindeuren en het onoverkomelijke einde van deze Russische avond… 

Na het concert – nog een lange nazit met de gezellige drukte rondom de solisten, de nieuwe en vernieuwde kennismakingen, gesprekken rondom de tafel en de klank van de vleugel die door de in het publiek aanwezige pianisten wordt bespeeld.  Terug naar de tramhalte, wandelend langs de nu zo bekende en ineens heel korte weg vol ritselende herfstbladeren. Volgende keer maar de hoge hakken aan, je bent er zo!