Pictures at an exhibition. Misha Fomin, piano.

Pictures at an exhibition. Mussorgsky, Ravel, Debussy, Scriabin. Misha Fomin, piano. ZW88-02

Na een succesvol debuutconcert in 2002 in het Concertgebouw en een cd (2006) met de muziek van Listz, Chopin, Prokofjev, Tsjaikowski en Rachmaninov, weet de in Nederland wonende Russische pianist Misha Fomin (geb.1969) opnieuw de aandacht op zich te vestigen met de opname van de werken van Ravel, Debussy, Skrjabin en Moessorgski.

Maurice Ravels Jeux d’eau klinkt in de uitvoering van Fomin licht van klank, transparant en fraai genuanceerd. Fomin laat alle klanken vloeien en schitteren, niets verstoord het klinkende beeld van het waterspel met hier en daar een ruisende triller of een kabbelend glissando. Met Bruyères uit boek 2 van de Préludes van Claude Debussy komt er rust en kalmte in het spel, terwijl een opmerkelijk lichte aanslag in La Terasse des audiences du clair de lune voor een bijzonder heldere klank zorgt.

Zes etudes van Alexander Skrjabin uit opus 2 en 8 laten steeds nieuwe facetten van het technische onberispelijk spel van de pianist zien. De emotioneel geladen Etude opus 2 nr. 1, geschreven door de toen vijftienjarige Skrjabin, wordt afgewisseld door de  Etude opus 8 nr. 1, vol dynamische contrasten. De sfeer van Etude nr. 2 (a capriccio con forza) is mooi getroffen door een krachtig en enigszins geagiteerd spel. Ook de Etudes 4 (piacevole) en 5 (brioso) vallen op door een gewichtigheid en stevigheid van de klank. De laatste Etude (nr. 11, andante), vormt met zijn steeds terugkerende lied-melodie een heel toepasselijke link naar Moessorgski.

Fomin speelt Schilderijen van een tentoonstelling met een allure van de pianist voor wie de partituur geen technische geheimen heeft en die bovendien alles over de expressiemogelijkheden van het instrument weet. Vanaf de eerste geaccentueerde en energieke tonen van de Promenade tot de laatste maten van de Grote Poort van Kiev is zijn spel duidelijk, genuanceerd, expressief en nergens geforceerd. Voeg hier de goed gedoseerde dynamiek en de overweldigende kracht (vooral in de orkestraal klinkende passages met de octaafverdubbelingen en gestapelde tertsen) bij, en je krijgt een meeslepende uitvoering waarin elke toon hoorbaar is, elke maat autonoom is, elke zin intens wordt beleefd.

Het is alleen jammer dat deze mooie inhoud in een nogal bescheiden jasje is gestoken. Een CD-boekje met toelichting en biografische gegevens zou ongetwijfeld helpen om de pianist en de gespeelde werken verder onder de aandacht van de luisteraars te brengen.

(gepubliceerd in PianoBulletin, 2009, nr.2, september)