M. Moessorgski. Pictures at an Exhibition and 10 other piano pieces. Nino Gvetadze, piano. Young Pianist Foundation, Brilliant Classics
Een overwinning opent vele deuren maar schept ook veel verwachtingen. Gelukkig weet de winnares van het YPF Nationaal Pianoconcours (2004) en de tweede prijswinnares van het 8ste Internationaal Franz Liszt Pianoconcours (2008) Nino Gvetadze alle verwachtingen keer op keer waar te maken. Met haar nieuwe CD kiest de uit Georgië afkomstige pianiste niet voor de makkelijkste weg door de zelden uitgevoerde pianocomposities van Modest Moessorgski (1839-1881) met zijn overbekende Schilderijen van een tentoonstelling (1874) te combineren. De bijzonder licht van klank en verfijnd uitgevoerde cyclus krijgt een plaats in het gehele piano oeuvre van Moessorgski en wordt in de context van de andere pianowerken uit 1858-1880 gespeeld. Deze karakterstukken of, zoals Moessorgski ze noemt, ‘muzikale verhalen’, zijn soms twintig jaar van elkaar verwijderd en markeren zo de veranderingen in de stijl van de componist. De sfeer van de salonmuziek en jeugdige onbezorgdheid wordt opgewekt door Scherzo (1858) en een romantische Impromptu passionné (1880). De Kinderspelen (1859) en Niania en ik (1865) ademen warmte en genegenheid, en lijken zo uit de Kinderszenen van Schumann te komen. De werken na Schilderijen van een tentoonstelling zijn heel anders van toon. Een vrolijke en aanstekelijk gespeelde Oekraïense volksdans Gopak (1879) en de Jaarmarktscène zijn Moessorgski’s eigen pianotranscripties uit de opera De Jaarmarkt van Sorotsjinski. Net als in de een jaar later geschreven Impromptu In het dorp (1880) verwerkt de componist hier de karakteristieke volksmotieven in een caleidoscoop van kleine episodes en korte thema’s. De twee laatste werken van Moessorgski voor piano, een elegische Méditation en zijn ‘zwanenzang’ Een Traan, zijn doordrenkt met een melancholie en een serene droefenis die aan nocturnes van Chopin doen denken. Hoe verschillend de ‘muzikale verhalen’ van Moessorgski dan ook mogen zijn, bij elk stuk weet de pianiste moeiteloos de juiste sfeer te creëren. Haar spel is elegant, lyrisch, zacht en transparant, vol expressieve nuancen en lichte accenten. Kenmerkend voor de hele CD is een intens volle en warme klank. Het album lijkt in één adem opgenomen te zijn. Een waardevol visitekaartje voor zowel Nino Gvetadze als voor de Young Pianist Foundation die deze CD in zijn YPF CD-serie uitgebracht heeft!
(gepubliceerd in PianoBulletin, 2010, nr.1, april)
Olga de Kort 
Reblogged this on Russische muziek in Nederland.