8 augustus 2012, Delft.
1. Het Delft Chamber Music Festival, Lunchconcert. Olga Kozlova, piano: F.Liszt. Vallée d’Obermann uit Années de Pèlerinage I, Les jeux d’eaux à la Villa d’Este uit Années de Pèlerinage II, F.Schubert/F.Liszt. Vier Lieder (Gretchen am Spinnrade, Liebesbotschaft, Aufenhalt, Auf dem Wasser zu singen), F.Schubert. Fantasie der Wanderer.
2. Museum Paul Tétar van Gelven: Koornmarkt 67, Delft. Geopend van half april tot eind oktober (di-zo 13:00-17:00).
Mensen die denken dat ik overal te laat kom, moeten vaker proberen in Delft met mij af te spreken. Voor Delft kom ik graag een halfuur te vroeg om in alle rust door smalle straten te lopen, op een grachtenbankje naar luierende zwanen te kijken of midden op de Markt een paar minuten stil te staan. Vergaderingen in Delft zijn wat mij betreft meer dan welkom, en alle concerten in de Delftse binnenstad kunnen bij voorbaat op mijn belangstelling rekenen. Dat het lunchconcert van de pianiste Olga Kozlova in het programma van Het Delft Chamber Music Festival opgenomen werd, had voor mij als een bijkomstig voordeel dat ik weer langs de oude grachtenpanden naar de concertzaal van Het Prinsenhof kon wandelen.
Jaren geleden zat ik in deze zaal voor de eerste keer naar een lunchconcert van het kamermuziekfestival te luisteren. Net als nu weerspiegelde het glazen plafond de kerktoren en diende als een landingsbaan voor duiven. Vanmiddag liepen er minstens een dozijn en tikten de meest vreemde ritmes met hun pootjes en snavels. Gelukkig leek niemand door deze vogeldans afgeleid te zijn, alle ogen waren gericht op het podium. Het niveau van het programma en spel van de Russische pianiste steeg vanaf de eerste maten ver boven de luchtige naam ‘lunchconcert’ uit. De indrukwekkende Vallée d’Obermann, sprankelende Les jeux d’eaux à la Villa d’Este, ragfijne Gretchen am Spinnrade en expressieve Wanderer- Fantasie wisselden elkaar af. Ik heb Olga al vaker gehoord: tijdens de Koningin Elisabethwedstrijd in Brussel, de finale van het Liszt concours in Utrecht, op een huisconcert in Delft en zelfs tijdens informele gelegenheden pianospelend tussen porties pannenkoeken. En altijd wist ze me met haar spel te raken. Ook vandaag overtuigde ze een ieder met romantisch lyrisme en dramatiek, technisch onberispelijk spel en muzikale diepgang die voor het hele programma kenmerkend was.
Op weg naar het station viel het me op dat de deur van het museum Paul Tétar van Elven open ging. Ik ben al vaker langs dit huis aan de Koornmarkt gelopen maar kwam nooit verder dan een dichte voordeur. Nu zwaaide deze deur zo uitnodigend open, dat ik besloot om naar binnen te stappen. De vriendelijke dames van het museum leidden al enkele bezoekers rond. Uit alle ruimtes klonken er bewonderende uitroepen en goedkeurende opmerkingen van museumgasten. De woonvertrekken, het atelier en de bibliotheek van het voormalige woonhuis van de 19e-eeuwse kunstschilder, leraar handtekenen en kunstverzamelaar Tétar van Elven (1823-1896) behoren niet voor niets tot de honderd best bewaarde interieurs van Nederland. Ik liep ‘gidsloos’ kris kras rond en genoot van de rust van dit grachtenpand. De straatgeluiden bleven achter de voordeur. Hier heerste de rustige waardigheid van goudleer behang, Chinees en Japans porselein, warme tapijten en gedekte tafels. De zonnestralen speelden op glaswerk, gleden langs vazen met verse bloemen en opengeslagen schetsboeken met vredige landschappen. De halfgeopende gordijnen omlijstte de grote ramen met echte uitzichten van echte Delftse huizen. Vanuit dit huis gezien leek niet het museum maar de buitenwereld op een stil en geluidloos oord van oude schilderijen. Een aangename maar tijdelijke realiteitsverschuiving die verdween op het moment dat de deur achter mij dicht klapte. In deze wereld werd ik verblind door het felle daglicht. Manoeuvrerend tussen de fietsers en onhandige, naar alle kanten met hun hoofd draaiende toeristen, haastte ik me in een tempo van de Wanderer-Fantasie naar het station.
Olga de Kort 
Reblogged this on Russische muziek in Nederland.