28 oktober 2012: Bach en Händel, het duel

28 oktober 2012, 14:00, Beauforthuis (Austerlitz): Bach en Händel, het duel. Bewerking van Mögliche Begegnung der Herren Bach und Händel – Im Jahre 1747. Komödie in drei Szenen (1985) van Paul Barz door Anita van Soest en Ivo Janssens. Regie: Anita van Soest, Spel: Arthur Boni en Wim Meuwissen. Piano: Ivo Janssen. Tamar Muziektheater.

Waar praten musici over als ze elkaar op een bijeenkomt of een vergadering tegenkomen? Over muziek, concerten en plannen. Waar zouden Bach en Händel het over hebben als ze elkaar na een vergadering ooit ontmoet hadden? Niet uitgesloten over hetzelfde als hun collegae in 2012: muziek, concerten en plannen. De Mögliche Begegnung van Paul Barz geeft slechts een mogelijk scenario van de ontmoeting die in werkelijkheid nooit plaatst gevonden heeft. Stelt u zich voor: Leipzig anno 1747, de twee componisten aan het souperen. Vanaf de eerste minuten lijken de verhoudingen duidelijk. Händel is een musicus van wereld formaat, zakelijk, cynisch en zelfverzekerd. Zijn tafelgenoot is een schuwe provinciaal, een ‘kleine cantor’ die het liefst in zijn studeerkamertje componeert. Ze lijken in niets op elkaar, in muziek niet, in levensopvattingen niet en zelfs in hun smaak en tafelmanieren niet. De muzikale omlijsting van het gesprek, 21 muziekfragmenten ‘uit Bach en Handel’ benadrukt de verschillen nog meer. Hoewel die verschillen vooral door de keuze en de manier van uitvoering benadrukt worden: Händels muziek komt overdreven hard en ongenuanceerd over, terwijl de muziekfragmenten van zijn collega met veel meer zorg uitgekozen zijn.

Na een voorzichtige kennismaking waarbij niemand het achterste van zijn tong laat ziet, raken de componisten steeds meer aan de praat en blijken elkaars muziek wel degelijk goed te kennen. Ze zouden zelfs graag in elkaars schoenen willen staan. Bach om van de faam van Händel te proeven, Händel – om met het talent van Bach te kunnen componeren. Maar alles is betrekkelijk, het leven van beiden gaat niet over de rozen. Stap voor stap, woord voor woord komen ze achter de façades van hun eigen levens. De maskers vallen af en er blijven twee oude musici over, met hun pijnen, twijfels, verbitterdheid, hoop en liefde voor muziek. Niet aan het begin maar pas bij het klinken van de laatste noten van Händels Fuga in a en Bachs Contrapunctus 14 zijn de verhoudingen definitief: Bach en Händel, twee grote componisten naast elkaar, elkaars gelijke. Dankzij een aangrijpend spel van acteurs verandert de ontmoeting van twee componisten van een ‘duel’ in een dialoog over de toewijding aan muziek, vergankelijkheid van het leven en de betrekkelijkheid van succes. ©OlgadeKort, 2012.