Frankfurt, Musikmesse 2013
Wie bij een beurs aan de uit verveling voor zich uit starende standhouders met stropdassen en aan schuchtere, foldertjes verzamelende zwijgzame bezoekers met plastiek of linnen tasjes denkt, moet voor de verandering eens naar de Musikmesse in Frankfurt komen. Onder voorwaarde dat je tegen duizenden geluiden tegelijk kunt en in staat bent om jezelf onverschrokken een weg te banen tussen alle menigten enthousiaste muziekliefhebbers en professionals door. Veel ervaring met ten minste een avond 4-daagse is een pre. In deze levende bijenkorf moet je niet alleen veel rond kijken, veel luisteren, veel bestuderen en veel bespreken, maar ook veel lopen. Ongeacht je eigen muziekvoorkeuren en doel van je bezoek, zou het zonde zijn om niet de hele beurs af te lopen. Gun jezelf een feest: kies een vertrekpunt en ga overal langs. Langs de nieuwste elektronica, geluidstechniek, draaitafels met live optredende dj’s, uitnodigend openstaande piano’s van alle merken, exotische ukeleles, strijkstokken met en zonder strijkinstrumenten, metronomen in alle kleuren en maten, minimalistische en bonte pianokrukken en blauwe aardewerk dolfijnen en schildpadden uit Australië. Sla de kinderzalen vooral niet over en leef je uit op trommels, waterflessen, slagorgels of op de toetsen van keyboards. Natuurlijk staan ze hier voor de kinderen maar niemand zal raar opkijken als een volwassen uitziend iemand met een pantoffel op een slagorgel gaat slaan. Iedereen doet enthousiast mee. Waar je ook maar kijkt, overal zie je trommelende, zingende en spelende bezoekers van alle leeftijden. Vooral de mannen zijn opvallend actief. Bij de piano’s staan ze zelfs geduldig in de rij. Ze hebben geen keuze, er is hier geen piano of vleugel die niet uitgeprobeerd wordt. Zelfs bij de automatisch spelende instrumenten is er altijd iemand die toch nog een toets in wil drukken.
In vergelijking met de geluidsexplosies van instrumentenzalen, lijken de stands van muziekuitgevers op rustige eilanden waar je al zittend, bladerend en snoepend de nieuwste uitgaven kunt bestuderen. Edition Peters richt zich dit jaar op Wagner, Cage en Verdi, Boosey & Hawkes publiceert Stravinsky’s facsimile van Le Sacre du printemps, Bärenreiter actualiseert Brahms, Bach, Schubert en Beethoven en bij Henle Verlag vind je alles over vioolmuziek. Schott Music deelt Wagnerkoekjes uit, maar heeft ook het laatste boek van mijn PianoBulletin collega Jan Marisse Huizing over de sonates van Beethoven in het boekenrek staan. Bij Dutch Music Publishers zie je ‘Alphons Diepenbrock – Componist van het vocale‘ van Leo Samama en ‘De toneelmuziek van Alphons Diepenbrock‘ van Désirée Staverman, omringd door diverse uitgaven van Donemus en KVNM. En er zijn nog veel meer ‘eilanden’ met Poolse, Finse en Letse muziek, en kasten vol met Franse, Zwitserse en Engelse uitgaven. Genoeg keuze voor iedereen, en iedere stand heeft zijn publiek.
Na uren binnen de muren van Musikmesse door gebracht te hebben, zou jij bijna vergeten dat het een prachtige voorjaarsdag is. Na de drukte van de beurs vallen de straten van Frankfurt door hun rust en stilte op. Het is al laat in de middag, maar de huizen aan de Römerberg baden nog steeds in de zon. Om kwart voor zes begint een bijzonder klank- en schouwspel als de klokken op de Dom en van alle omringende kerken beginnen te luiden. Een kwartier lang wandel je omhuld door de gonzende klokgeluiden en de warme avondzon. En terwijl de laatste klokslag nagalmt, begint het klankspektakel opnieuw aan de andere kant van de Main. De tijd vliegt en je benen herinneren je eraan dat je niet alleen van klanken, kleuren en warme lucht kan leven. De laatste meters naar het huis van Goethe voelen wel zwaar, de benen willen eigenlijk helemaal niet meer. Op het Goetheplein verkennen de kruipende en wankelend lopende baby’s en peuters op handen en voeten de stenen rondom het standbeeld van de dichter. Ik stel me voor hoe gek het eruit zou zien als ik ineens met die baby’s mee zou doen en op handen en voeten naar de metro kruip. Maar dat doe ik natuurlijk niet, ik ben al blij dat de metro me in 5 minuten naar het station brengt. Dan wacht me nog 3,5 uur in de trein om bij te komen en de benen te strekken. Volgende jaar toch wel even trainen voordat ik naar de muziekbeurs ga!
Olga de Kort 
Geef een reactie