Oude Muziek Festival Utrecht: Sergey Malov, viool (D.Badiarov), altviool (P.Pots) en Florian Birsak, fortepiano (M.Rosenberger): W.A.Mozart. Sonate voor pianoforte en viool in Bes KV 454; J.N.Hummel. Sonate voor pianoforte en altviool in Es opus 5 nr.3; L.van Beethoven. Sonate voor pianoforte en viool in A opus 12 nr.2. (gehoord in TivoliVredenburg, Hertz op 5 september, 11.00 uur)
Een recensie in superlatieven te kunnen schrijven is een heel dankbare bezigheid. Je herleest je enthousiaste notities, glimlacht om de hoeveelheid uitroeptekens en beleeft opnieuw het blije gevoel van een geslaagd concert dat je tot al deze uitroeptekens inspireerde. Het concert van Sergey Malov en Florian Birsak tijdens het Oude Muziek Festival was één van de zeldzame uitvoeringen waarbij elk uitroepteken op zijn plaats is. Een concert waar alles klopte, van perfecte techniek en klankverhouding tot interpretatie en de sfeer op het podium en in de zaal. 
Een concert waar beide musici met opmerkelijke passie, zekerheid en vrijheid speelden. Een concert waar het publiek oor- en ooggetuige was van een muzikale dialoog van twee aan elkaar gewaagde solisten die samen een perfect duo vormden.
De Russische violist en altviolist Sergey Malov is een innemende muzikale persoonlijkheid, iemand die met elke noot meeleeft en in staat is om het publiek deelnemer van zijn muzikale belevingswereld te maken. Het publiek doet er goed aan om op de steeds wisselende gezichtsuitdrukking van de violist te letten: tijdens het spelen anticipeert hij op een muzikale ontwikkeling met een glimlach of het optrekken van een wenkbrauw. 
Met deze voorbodes van wat er komen gaat, wordt het publiek uitgenodigd om zelf deelnemer van het spel te worden en alle gevoelens van de musicus te delen. In de Oostenrijkse Florian Birsak heeft Malov een fijngevoelige pianist gevonden die als musicus en vertolker op dezelfde golflengte zit.
Het viel al bij de verfijnd en genuanceerd gespeelde Sonate van Mozart op hoe goed en met welk zichtbaar plezier de musici naar elkaar luisterden en elkaar wisten te inspireren. De tot aan de perfectie grenzende uitvoering van de Sonate van Hummel bevestigde het gedeelde kamermuziektalent van Malov en Birsak. Samen bliezen ze nieuw leven in de ontelbare thematische variaties van de in zijn tijd gerenommeerde improvisator en virtuoos Hummel, zorgden voor dynamische afwisseling en bereidden dramatische effecten voor die niet misstaan zouden in de Romantiek. Ook in de virtuoze Sonate van Beethoven, demonstreerden Malov en Birsak een perfect samenspel. Weer voerden ze een geanimeerde dialoog die alle registers van viool en fortepiano doorliep. Ze waren elkaars beste vrienden en tegelijkertijd wedijverden ze met elkaar. Door de frasering, articulatie, gedeelde lichtheid en 
volheid van de klank en natuurlijke intonatie, op elkaar afgestemde dynamiek en het benutten van alle expressiemogelijkheden van hun instrumenten lieten ze elke noot van de Sonate spreken en sprankelen. Een perfecte muzikale match van twee musici die ook zelf veel plezier van hun spel beleefden, blij waren met muzikale vondsten van de componist en met elkaar als medespelers.
Waren er dan tijdens dit ochtendconcert in de nieuwe Hertz-zaal helemaal geen minpuntjes? Nee, alle eer gaat in dit geval uitsluitend naar de vanwege koperdiefstal niet rijdende treinen die deze blije recensent van een deel van Mozarts Sonate beroofden. Anders zou deze recensie nog meer superlatieven bevatten! ©Olga de Kort, 2014.
Olga de Kort 
Dit is op Russische muziek in Nederland herblogd.