LP Live in Studio Konzert. Hanna Shybayeva, piano. Neuklang NLP4151 (gepubliceerd in PianoBulletin, 2016, nr.3 december, p. 86-87)
In de tijd van high-tech laserspelers, cd-torens en blue-rays vallen de pick-ups en platenspelers niet meteen op in de huishouding van menig muziekliefhebbers. Verbannen naar zolderkamers of bedolven onder tijdschriften en boeken worden ze zelden gebruikt, en hun eigenaren moeten zelfs nadenken of ze deze oude dino’s nog ergens hebben staan. Ik spreek hier uit eigen ervaring, want de navraag bij familie en vrienden leverde een weinig rooskleurig beeld van verstofte en niet meer aangesloten platenspelers die zwijgzaam hun dagen slijten tot de eerstvolgende opruimwoede van hun eigenaren. Dan verhuizen de zorgvuldig samengestelde lp-collecties uit de jaren 1950-1980 naar de kringloopwinkels en tweedehandszaken, waar het aanbod aan platen vele malen groter is dan de vraag.
En toch, blijven de langspeelplaten bestaan en opgenomen worden, meestal binnen de pop-sector, waar vinyl hip is, of als jubileumuitgave en collector’s item. Elke plaat wordt alleen daarom al met grote zorg samengesteld en vormgegeven. Zo ook bij de lp van Hanna Shybayeva. Een dubbele, zwarte hoes, met een vervaagd portret van de pianiste op de kaft, de stijlvolle foto’s van het live concert in de Bauer Studios in Ludwigsburg, en dan de in knisperend binnenhoespapier omhulde plaat, die je nieuwsgierig maakt naar de sfeer en de klankkleuren van de opname.
De verwachtingen worden volledig waar gemaakt. De live-opname vult de ruimte met zuivere en levensechte klanken en bekoort vanaf de eerste resoluut genomen noten van François Couperin met het ademende, goed geprononceerde en dynamisch rijkgeschakeerde spel. De opstelling van de hooggevoelige microfoons creëert een intieme, geborgen sfeer met een effect van het pianospel dat ontstaat in het nu, in jouw kamer en speciaal voor jou. Behalve de studiotechnici en de opname-ingenieur Daniel Keinath gaat alle lof naar de pianiste zelf. Haar keuze om een klassiek programma in één take rechtstreeks op een analoge tape en zonder enige technische ingrepen op te nemen, getuigt van veel lef en gedegen meesterschap. De twaalf uitgevoerde composities zijn technisch en muzikaal stuk voor stuk zeer geslaagd en laten weinig te wensen over. Zeer overtuigend en boeiend zijn Couperins Le carillon de Cythère, Les Roseaux, La triomphante en de Sonate in b van Domenico Scarlatti. De drie Mazurka’s van Chopin klinken licht en stevig tegelijk, met een gezonde dosis zwaartekracht, wat op deze plaat bijzonder hoorbaar wordt dankzij de intieme akoestiek. De Steinway-vleugel uit 1927 past uitstekend bij de Sarabande uit de Pianosuite van Claude Debussy, terwijl de drie Preludes van George Gershwin wel iets meer scherpte zouden kunnen gebruiken. Wat betreft de Oekraïense componist Nikolaj Kapustin (1937), zijn Pianosonate heeft in Shybayeva een van zijn betere vertolkers gevonden.
De lp werd uitgebracht als limited edition maar verdient om ongelimiteerd gehoord te worden. Het aanschaffen van een platenspeler is een van de mogelijkheden, maar de muzikale kwaliteiten en de sfeer van de plaat roepen om de herintroductie van lp-luisteravonden. Ze kunnen een bestaansruimte creëren voor de zeldzame voorbeelden van de tot kunst verheven hedendaagse langspeelplaten.©Olga de Kort, 2016.
Olga de Kort 
Geef een reactie