Olga de Kort. Sigrid Naumann. Spielräume – Spielregeln. Leichte Klavierstücke aus vier Jahrhunderten. Breitkopf Pädagogik. Breitkopf&Härtel. Edition Breitkopf 8846. ISMN 979-0-004-18436-3 (gepubliceerd in PianoBulletin, 2017, nr.2 september)
Improviseren in de stijl van de klassieken, met goedkeuring van Rameau, Beethoven, Schumann en Kurtág? Dat kan zeker als je de regels en improvisatiemodellen uit de tijd van deze componisten onder de knie krijgt. Bij het samenstellen van het nieuwe Breitkopf album met de basisregels van improvisatie liet Sigrid Naumann zich door drie principes inspireren: welke pianostukken uit de voorbije vier eeuwen zijn interessant om te ontdekken, te onderzoeken en in eigen improvisaties toe te passen. Ze pluisde de bundels van de Barokmuziek tot onze tijd uit om de meest sprekende voorbeelden in tien hoofdstukken te rangschikken. De eerste composities introduceren de ostinato-bas en bourdons van het klokken- en doedelzakspel. Na het improviseren van een eigen melodie en de kennismaking met de vrije begeleidingsvoorbeelden van Daquin en Bartók, komt de tijd om de speelruimte met de zwarte toetsen uit te breiden. Parallelbewegingen in seksten en tweestemmige melodieën worden afgewisseld met het akkoordenspel bij Schytte, Fischer en Gurlitt. Het meest omvangrijke hoofdstuk is gewijd aan cadensen en hun uitwerking bij onder anderen Beethoven, Hummel, Mozart en Schubert. Bij elke compositie licht Naumann de spelregels van een bepaald improvisatiemodel toe en helpt de eigen spelruimte via diverse opdrachten te vergroten. Een potlood en gummetje horen bij dit werkalbum net zo goed als een piano. Het omcirkelen van de noten, uitschrijven van een begeleiding en cadensen en het noteren van eigen ideeën zijn slechts enkele oefeningen die uiteindelijk tot het componeren van de nieuwe variaties op Ah, vous dirai-je, Maman leidden. Voor degenen die smaak te pakken hebben, is er het afsluitende hoofdstuk met de hedendaagse clustergeheimen en de ultieme proef: een improvisatie op een telefoonnummer. ©Olga de Kort, 2017.
Geef een reactie