Cappella Andrea Barca, András Schiff, leiding en piano, Schaghajegh Nosrati, piano: J.S.Bach. Concerto voor twee klavecimbels, in c, BWV 1060; W.A.Mozart. Serenade, voor blaasinstrumenten, in c KV 388, “Nachtmusik”; J.S.Bach. Concerto voor twee klavecimbels, in c, BWV 1062; Ricercare a 3 en Ricercare a 6 uit Musikalisches Opfer, BWV 1079, W.A.Mozart. Pianoconcert nr.24, in c, KV 491. – Gehoord: 25 januari 2018, Paleis voor de Schone Kunsten BOZAR, Brussel; gepubliceerd in Pianorama van Pianist nr.1 februari, 2018.
Sinds de oprichting van zijn orkest Cappella Andrea Barca, bijna negentien jaar geleden, kan András Schiff op gelijkgestemde musici rekenen die hem door dik en dun bij al zijn projecten steunen. Na de integrale uitvoeringen van pianoconcerten van Mozart, werkten ze samen aan Schubert en Bach, componisten die Schiff na aan het hart liggen. In een nieuw programma brengt de pianist Bach en Mozart bij elkaar, waarbij hij het podium niet alleen met het orkest deelt maar ook met de jonge Schaghajegh Nosrati. Deze eerste prijswinnares van de International Bach Competition Leipzig in 2014 heeft inmiddels twee Bach-cd’s op haar naam staan. Geen nieuwelinge dus in de wereld die Schiff zo eigen is, en dat laat Nasrati duidelijk merken. Ze leidt het eerste Concerto in en gaat een gelijkwaardig dialoog met Schiff niet uit de weg. Beide spelers blijken op dezelfde muzikale golflengte te zitten en vullen elkaar ruimschoots aan. De lof voor de spetterende uitvoering gaat dan zowel naar Nasrati, die haar partij evenwichtig, met zekerheid en flair speelt, als naar Schiff die aan zijn jonge collega de nodige ruimte biedt.
In het tweede Concerto wisselen de pianisten van vleugel, en het is dan aan Schiff om de leiding op zich te nemen. Het is duidelijk te horen hoe de ervaren Bach-vertolker met zijn spel de tempi reguleert en de nodige accenten plaats: nu eens verfijnd, dan weer krachtig. Hij geniet zichtbaar van elk loopje, elke noot en elke versiering. De pagina’s worden langzaam omgeslagen als daar gelegenheid voor is. Het orkest voelt beide pianisten feilloos aan, en András Schiff heeft dan ook alle reden om tijdens de afsluitende virtuoze Allegro assai opgewekt naar ‘zijn’ musici te glimlachen. Hij blijft op het podium als de blazers Mozarts Nachtmusik spelen. Hij zit dan weliswaar aan de vleugel te luisteren, maar benadrukt alsnog alle motieven en muzikale lijnen door het hoofdknikje of een amper waarneembare handbeweging. Geen klank lijkt hem onverschillig te laten.
Na de pauze heeft Schiff het rijk voor zich alleen. Zijn driestemmige Ricercare a 3 uit Musikalisches Opfer is zo duidelijk geprononceerd en tegelijkertijd vederlicht dat de daaropvolgende zesstemmige orkestrale versie op een uitgebreide herhaling lijkt, waarin alle thema’s van de piano tussen het orkest worden verdeeld. In Mozarts Pianoconcert in c voeren pianist en orkest een boeiend gesprek met als resultaat inspirerende wisselwerking. Het muzikale evenwicht en de balans die daarbij ontstaan, zijn van een bewonderenswaardige perfectie. Dat is pas samen musiceren, met charme, warmte en melodische bewustheid! En al deze rijkdom aan betoverende melodieën, klankkleuren en levendige dynamiek delen musici met het publiek, dat van harte wordt uitgenodigd om de muziek samen te ervaren en ervan te genieten. ©Olga de Kort, 2018.
Olga de Kort 
Geef een reactie