♦ Storioni Festival: Beyond Borders: Openingsconcert met o.a. G.Enescu. Nocturne Villa d’Avrayen / Storioni Trio & Vladimir Mendelssohn, altviool, D.Bjarnason. White Flags (wereldpremière)/ door Storioni Trio; C.Debussy. Cellosonate/ door Nicolas Altstaedt, cello & Bart van de Roer, piano; D.Sjostakovitsj. Pianokwintet in g opus 57/ door Alexander Kerr, viool, Wouter Vossen, viool, Vladimir Mendelssohn, altviool, Marc Vossen, cello, Nino Gvetadze, piano. Gehoord op 19 januari 2018, in het Muziekgebouw Eindhoven; gepubliceerd in Pianorama van Pianist nr.1 februari, 2018.
♦ Storioni’s Grand Parade: o.a. Storioni Trio, Tijl Beckand, spreker, Nino Gvetadze, piano. Gehoord op 20 januari 2018, in het Muziekgebouw Eindhoven; gepubliceerd in Pianorama van Pianist nr.1 februari, 2018.
De rol die tijdens kamermuziekfestivals voor de piano is weggelegd, is niet altijd prominent te noemen. Pianisten horen traditiegetrouw bij pianotrio’s en pianokwartetten, maar verder dan ensemblespel gaat het vaak ook niet. Bij het Storioni Festival tellen pianisten gelukkig wel mee. Ze spelen solowerken, vormen duetten en krijgen de kans om zich hoorbaar te maken in vaak minder bekende kamermuziekwerken. Hoe veelzijdig en veeleisend Storioni’s 
festivalprogramma voor pianisten is, bleek al bij de openingsavond in Eindhoven. Naast Bjarnasons overpeinzend-reflecterende White Flags met zijn dunne weefsel van pianoklanken nam Bart van de Roer de pianopartij op zich van de sprankelende Nocturne van Enescu en de temperamentvolle Cellosonate van Debussy. In één woord indrukwekkend was het Kwintet in g van Dmitri Sjostakovitsj met Nino Gvetadze aan de piano. Met haar krachtige inzet nam de pianiste de regie meteen in handen en liet de luisteraars geen seconde twijfelen aan haar onmiskenbare klinkende bijdrage aan het totstandkomen van de compositie. Ze leidde haar collega’s langs alle dramatische bochten en melodische kronkelingen van Sjostakovitsj, steunde ze in de meerstemmige orkestrale fuga, moedigde aan bij de feestelijke Scherzo en zorgde voor de doorzichtige, 
fragiele klank in de daaropvolgende Intermezzo. Onder haar handen luidde de piano de noodklok en bracht alle gemoederen weer tot rust. Daarbij werd de pianiste gesteund door alle leden van deze festivalformatie, zodat het warmbloedige spel van het kwintet het publiek volledig in zijn greep hield.
De volgende avond kreeg Gvetadze de kans om haar verfijnde pianistiek en lyrisch ademende spel in Chopin te demonstreren. Ze omhulde zijn Prelude nr.5 opus 28 en Wals nr.2 opus 69 in een delicaat en fluweel jasje. Haar fraaie bijdrage vormde een verrassend interessant contrast met de werken van Nicoline Soeter en Orkun Ağir voor onder andere de Turkse bağlama. De eclectische ritmes, klassieke vormen en exotische klanken gingen deze avond hand in hand in delen uit de klassieke trio’s, traditionele gezangen en intrigerende klankkleuren van instrumenten uit het Midden-Oosten. Bart van de Roer schakelde moeiteloos van de fin-de-siècle-romantiek van Tijl Beckands grootvader naar de virtuoze Haydn en immer aangrijpende Schubert. Al met al ontbrak het tijdens Storioni’s openingsconcert en de Grand Parade niet aan variatie, waardoor de piano zijn verschillende stemmen kon laten horen. ©Olga de Kort, 2018.
Olga de Kort 
Geef een reactie