Muziekgebouw aan ’t IJ, Amsterdam: Yevgeny Sudbin, piano. Joseph Haydn. Sonate in b, Hob. 16/31, Ludwig van Beethoven. Bagatelles op.126, Domenico Scarlatti. Sonates K66, K455, Alexander Skrjabin. Nocturne voor de linkerhand, Vijfde Sonate, Mazurka op. 25 nr. 3, Camille Saint-Saëns/Liszt/Horowitz/Sudbin. Danse Macarbre. Gehoord op 9 maart.(gepubliceerd in Pianorama – Pianist, 2018, nr.2, p.76)
Dat de pianosonates van Scarlatti zo heftig en meeslepend kunnen klinken is haast onmogelijk te geloven voordat je ze in de uitvoering van Yevgeny Sudbin hebt gehoord. De Russische pianist met inmiddels twee Scarlatti-cd’s op zijn naam tovert als het ware orkestrale ouvertures en symfonieën op het klavier van deze op het eerste gezicht zo korte en evenwichtige stukken. Ook zijn Haydn, waarmee hij het recital in Amsterdam opent, is onmiskenbaar dramatisch, met veel meer diepte en emotionele geladenheid dan je van de gepruikte Weense classicus gewend bent. Het sterke energieke spel van de pianist past uitstekend bij de kokende van emoties Vijfde Sonate van Skrjabin en Sudbins eigen versie van Saint-Saëns’ Danse Macabre, die gebaseerd is op de virtuoze bewerkingen van Liszt en Horowitz. Maar ook Beethovens Bagatelles en Skrjabins Mazurka en Nocturne voor de linkerhand lijken Sudbin op het lijf te zijn geschreven. Zijn spel is zowel poëtisch als sterk emotioneel gekleurd, diep doorleefd en fraai geaccentueerd. Een storm van gevoelens wordt door hem in een mum van tijd getemd ter wille van dichterlijke, lyrische sfeerbeelden. Met zijn programma presenteert Sudbin zich als temperamentvol lyricus die de taal van alle muzikale emoties beheerst en ze feilloos kan toepassen ongeacht hoe kort het stuk is dat hij wil spelen. ©Olga de Kort, 2018.
Olga de Kort 
Dit is op Russische muziek in Nederland herblogd.