Olga de Kort – Olga Pashchenko, ‘Broadwood’ tafelpiano 1820/1825 (gehoord op 16 februari, Doopsgezinde kerk, Haarlem; organisatie: Bruno Klassiek; gepubliceerd in Pianorama van Pianist, nr.2 mei 2019)
Programma: J.L.Dussek. Sonata op.35, 2 in G, Sonata op.61 “Élégie Harmonique; J.Field. Nocturnes in c en A; L.v.Beethoven. Bagatelles op.126, Sonata ‘Quasi una fantasia’op.27, 2 in cis; F.Mendelssohn-Bartholdy. Venetianisches Gondellied in g op.19b, 6 & in fis op.30,6, Lied ohne Worte in Es op.30, 1 & in c op.38,2.
Een omvangrijk programma met veel bekende composities kan weleens zorgen dat de aandacht van de luisteraar verslapt. Daar was bij het Haarlemse recital van Olga Pashchenko gelukkig geen sprake van. De delicate, zangerige en verre van overheersend aanwezige klank van de onlangs door Bart Houtgraaf gerestaureerde ‘Broadwood’ tafelpiano was op zich al de moeite waard om naar te komen luisteren, maar het instrument alleen maakt nog geen geslaagde avond. Dat deed het spel van Olga Pashchenko, die bij elk stuk het beste uit het nogal bescheiden ogende Broadwood wist te halen. Met het gekozen repertoire demonstreerde zij de klank- en dynamische mogelijkheden van de tafelpiano, en passant introducerend de verfrissend klinkende sonates van de nog veel te weinig gespeelde Dussek. Met haar ademende fraseringen, flonkerende versieringen en lichte toucher liet Pashchenko de bijna 200-jarige tijdgenoot van Field en Beethoven zingen, fluisteren en jubelen. Het instrument hield zich staande in de iets droge akoestiek van de kerk en won steeds meer aan volume en klankkleur naarmate het programma vorderde. Het overtuigde het meest in Fields Nocturnes, Beethovens Bagatelles en Dusseks Sonates, maar ook de liederen van Mendelssohn pasten zeker bij dit instrument en zijn sprankelende lichtvoetigheid.
Olga de Kort 
Geef een reactie