Wij hebben ons verslapen. Om 6.55 krijg ik een bericht van KPN dat wij in Malta zijn, en dat de tarieven meer dan gunstig zijn. Om 7.30 gaat de wekker, en om 7.50 word ik uiteindelijk wakker. We liggen in de haven van La Valletta. Uit het raam van onze hut hebben we prachtig uitzicht over de stad. Boven op het deck zien we nog meer van La Valletta: wij zijn omringd door ontelbare gebouwen-kerken-forten. Ik kan niet wachten tot wij buiten zijn.
Om 9 uur zijn we uiteindelijk van het schip af. Net buiten de haven komen we tientallen verkopers van HOP-ON HOP-OFF City Tours tegen. Twee uur rond het eiland, voor 10 euro per persoon. En hoewel ik liever alleen de hoofdstad zie en de 16e-eeuwse Sint- Janscokathedraal bezoek, kopen we de tickets. Een halfuur later vertrekken we in een open double-decker. Het waait vreselijk, de wegen zijn hobbelig, de chauffeur remt voortdurend, en de prachtige stad vliegt voorbij zonder dat ik de kans heb om foto’s te maken en alles goed te bekijken. Wel zie ik goed wat ik mis: alles.
Wij rijden langs hobbelige wegen naar Mdina, waar we ineens uit moeten stappen, omdat onze bus een zogenaamde blauwe route gaat rijden en wij het schip missen als we met hem mee gaan. Maar de andere bus komt pas over 30 min, en wij hebben dus 30 min de tijd om de oude hoofdstad van Malta te bekijken. Een koets met paard (20 min naar de Sint Pauls kathedraal) kunnen we ons niet permitteren – geen tijd, ook kunnen we nergens binnen – om dezelfde reden. Hollend door de stille straten zien we weer wat we missen: ik zou hier een halve dag kunnen doorbrengen. Er is zelfs een treintje dat naar de catacomben rijdt, en alle buurtdorpjes aan doet. Maar we moeten op tijd bij de bushalte zijn. En dat doen we. Maar onze bus niet. Hij komt 15 min te laat. Inmiddels hebben we een ruzie van Italianen met de chauffeur van de andere bus bijgewoond. Het blijkt dat iedereen hier uit de bus wordt gezet en 30 minuten moet wachten.
Om 10.45 rijden we weg. Langs de souvenirwinkels en glasfabrieken, het dierencentrum St.Franciscus, het stadje Marfa met zijn koepelkerk – steeds richting La Valletta. Maar bij de kruising slaat het paniek toe: de bus kiest een andere richting dan naar de hoofdstad, zouden we weer in een blauwe route bus zitten? Wij rijden Sliema in, een prachtige jachthaven ten westen van La Valletta. Hier moeten we weer uitstappen, om met alweer de derde bus naar La Valletta te gaan. Iedereen is boos, en zelfs ik begin ‘no’ te roepen. Het is een wonder dat we op tijd terug zijn, wij checken om 12.15 in, slechts 15 min voor de aangegeven tijd. Wat een ochtend van gemiste kansen!
Wij varen terug naar Italië. Bij de excursie balie krijg ik te horen dat de excursie naar de Vesuvius, die ik thuis nog geboekt heb, niet door gaat: te slechte weersomstandigheden, dat is één, en wij waren de enige van een paar duizend passagieren die belangstelling voor deze excursie hadden, dat is twee. Weer of geen weer, we besluiten om morgen zelf naar de Vesuvius te gaan. Net na middernacht varen we langs het vulkaaneiland Stromboli. Ik probeer het vanuit het raam van onze hut te filmen maar het is veel te donker. Een donkere berg, met een rookwolk er boven en flitsende rode lichten, meer kan ik niet zien. Ik hoop dat wij met de Vesuvius meer geluk hebben!
Olga de Kort 
Geef een reactie