6 april 2012, Utrecht. St.Willibrordkerk, 20.15: Festival Goede Passie. Utrechts Byzantijns Koor o.l.v. Grigori S.Sarolea. Catharinakathedraal, 21.30: Tenebrae. Gregoriaans Koor Utrecht o.l.v. Anthony Zielhorst.
De koude, grijze, in dichte regenwolken omhulde vrijdagavond nodigt uit om vooral thuis bij de warme kachel te blijven. Maar ik ben op weg naar een passieconcert in Utrecht en heb lichte vermoedens dat alle mensen die ik op straat tegenkom, zich ook naar één van de Mattheüs– of Johannespassies, Stabat Maters of Requiems haasten. Een paar keer heb ik zeker gelijk, want de voorbijgangers slaan net als ik de Minrebroederstaat in. Het programma van het concert in de Sint-Willibrordkerk bestaat uit Oekraïense geestelijke liederen en gezangen, uitgevoerd volgens oude Kiëv-, Znamennyj-, klooster- of Bulgaarse zangwijzen. Het Utrechts Byzantijns koor heeft mooie warme bassen, zingt met aandacht voor articulatie en frasering, maar het zijn vooral de kleinste nuances en dynamische verschillen bij afnemende toonsterkte die de luisteraars niet onberoerd laten. Zacht, zeer zacht, zo zacht mogelijk. De zachte stemmen in het gebed Otsje nasj (Onze Vader) klinken als een licht geraakte snaar; de Trisagion-hymne Krestu twojemu (Uw kruis aanbidden wij) zweeft als een veertje door de kerk op een licht, gewichtloos pianissimo. De droevige Dnes wisit (Hier hangt aan het kruis) en ingetogen Swjatyj Bozje (Heilige God) hebben alles in zich – én genuanceerde dynamiek, én diepe baslijnen, én mooie hoge uitkomende stemmen. Als toegift herhaalt het koor de heel zacht in unisono gezongen Razbojnika. De laatste toon blijft nog lang doorklinken terwijl de zingende koorleden één voor één via de zijgang weg lopen. De dirigent wacht ze bij de deur op en sluit het lied en de deur achter zich af. In stilte verlaten de bezoekers de kerk.
Het concert is afgelopen maar even verderop, in de Catharinakathedraal, is het tijd voor het Gregoriaans Koor Utrecht om met Donkere Metten en Lauden van Paaszaterdag te beginnen. Na een wandeling langs de donkere straten onder de motregen oogt de schaars verlichte kathedraal als een oase van licht en warmte. De deur is open, en iedereen is welkom om naar de psalmen en lezingen uit de klaagliederen van de profeet Jeremia te komen luisteren. ‘Domine, quis habitabit in tabernaculo tuo? aut quis requiescet in monte sancto tuo?’* Zo af en toe kraakt de deur, voorzichtige stappen weerklinken in de Mariakapel en in de gangen van de kathedraal, de nieuwe schaduwen mengen zich met lange schaduwen van kaarsen op muren. De mensen komen en gaan, en Tenebrae gaat door. ‘Legem pone mihi, Domine, in via tua: et drige me in semitam rectam propter inimicos meos‘. ** ©OlgadeKort, 2012
* ‘Heer, wie mag gast zijn in uw tent, wie mag wonen op uw heilige berg?’- uit psalm 14 [2]
** ‘Wijs mij uw weg, Heer, leid mij op een effen pad’ – uit psalm 25 [5]
Olga de Kort 
Ja, zo was het precies! Wat heerlijk dat het dan ook Pasen wordt…..
Edith@ het was een mooie avond! leuk dat jij en Koos ook mee zijn geweest!
Dank voor je mooie beschrijving!
Met een hartelijke groet en graag tot ziens!
Marina.
Marina@ bedankt voor deze reactie!